Μετά από 8 χρόνια μνημονίων και χρεοκοπίας, η Ελλάδα δεν άλλαξε. Πόσοι το λένε αυτό;
Το πρώτο αμάξι σταματάει στη στροφή γιατί διασχίζει τη διάβαση μια κυρία. Ο πίσω οδηγός κορνάρει μανιασμένα. Η κυρία περπατάει αργά, ο τύπος κορνάρει ακόμα πιο λυσσασμένα. Είμαι στο φανάρι δίπλα του, του δείχνω τη γυναίκα, γιατί ρε φίλε κάνεις θόρυβο; Χωρίς να στρέψει το κεφάλι καθόλου μη διασταυρωθούν τα βλέμματα, κατακόκκινος, χτυπάει το τιμόνι ακόμα πιο υστερικά. Δεν κορνάρει στο μπροστινό αυτοκίνητο, κορνάρει στη ζωή του την ακινητοποιημένη.
Συνηθισμένες εικόνες της πόλης, καθημερινές σκηνές της ζωής μας. Η Μαρία Αντουανέτα υπουργός μπερδεύοντας τη ζωή με τις διαφημίσεις Σισέιντο που πρωταγωνιστούσε κάποτε, λέει ότι πάμε πολύ καλά, πάμε πάρα πολύ καλά, δεν τρώμε σκουπίδια. Όποιος όμως ζει σ’ αυτή τη χώρα το βλέπει καθημερινά, το νιώθει. Υπάρχει μια βουβή απογοήτευση, μια απόγνωση, ένα αίσθημα ματαιότητας. Είναι η συνειδητοποίηση της ήττας. Το χειρότερο, η ήττα τώρα είναι γενική. Αν μέχρι τώρα, σχηματικά, η ήττα ήταν του 38%, του Ναι, του «μένουμε Ευρώπη», τώρα η ήττα είναι συνολική. Η ήττα των νικητών είναι ακόμη χειρότερη. Τουλάχιστον πριν είχαν έναν εχθρό, τους είχαν υποδείξει έναν ένοχο για να διοχετεύσουν τους φόβους και την ανασφάλεια. Είχαν μια ελπίδα, έπρεπε μόνο να διώξουν τους «δοσίλογους και τις δυνάμεις κατοχής», για να ξαναβρούν τις ζωές τους, για να γυρίσουν όλα στο παρελθόν. Τώρα δεν περιμένουν τίποτα, δεν ελπίζουν πουθενά, νιώθουν ηττημένοι. Άδοξα ηττημένοι.
Για τη συνέχεια AthensVoice
Το πρώτο αμάξι σταματάει στη στροφή γιατί διασχίζει τη διάβαση μια κυρία. Ο πίσω οδηγός κορνάρει μανιασμένα. Η κυρία περπατάει αργά, ο τύπος κορνάρει ακόμα πιο λυσσασμένα. Είμαι στο φανάρι δίπλα του, του δείχνω τη γυναίκα, γιατί ρε φίλε κάνεις θόρυβο; Χωρίς να στρέψει το κεφάλι καθόλου μη διασταυρωθούν τα βλέμματα, κατακόκκινος, χτυπάει το τιμόνι ακόμα πιο υστερικά. Δεν κορνάρει στο μπροστινό αυτοκίνητο, κορνάρει στη ζωή του την ακινητοποιημένη.
Συνηθισμένες εικόνες της πόλης, καθημερινές σκηνές της ζωής μας. Η Μαρία Αντουανέτα υπουργός μπερδεύοντας τη ζωή με τις διαφημίσεις Σισέιντο που πρωταγωνιστούσε κάποτε, λέει ότι πάμε πολύ καλά, πάμε πάρα πολύ καλά, δεν τρώμε σκουπίδια. Όποιος όμως ζει σ’ αυτή τη χώρα το βλέπει καθημερινά, το νιώθει. Υπάρχει μια βουβή απογοήτευση, μια απόγνωση, ένα αίσθημα ματαιότητας. Είναι η συνειδητοποίηση της ήττας. Το χειρότερο, η ήττα τώρα είναι γενική. Αν μέχρι τώρα, σχηματικά, η ήττα ήταν του 38%, του Ναι, του «μένουμε Ευρώπη», τώρα η ήττα είναι συνολική. Η ήττα των νικητών είναι ακόμη χειρότερη. Τουλάχιστον πριν είχαν έναν εχθρό, τους είχαν υποδείξει έναν ένοχο για να διοχετεύσουν τους φόβους και την ανασφάλεια. Είχαν μια ελπίδα, έπρεπε μόνο να διώξουν τους «δοσίλογους και τις δυνάμεις κατοχής», για να ξαναβρούν τις ζωές τους, για να γυρίσουν όλα στο παρελθόν. Τώρα δεν περιμένουν τίποτα, δεν ελπίζουν πουθενά, νιώθουν ηττημένοι. Άδοξα ηττημένοι.
Για τη συνέχεια AthensVoice
Gένε αυτό;
Μαλλον δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα που περιγραφει το αρθρο και εξηγουμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφου ο τυπος που κορναριζε απο πισω δεν βγηκε απο το αυτοκινητο να σου επιτεθει και να σε χαρακτηρισει φασιστα,ε, αυτο ειναι προοδος,αρα μπορει να υπαρχει ελπιδα.